Science fiction

Przychodzi w życiu człowieka taki moment, że musi zmierzyć się z klasyką. Miałam kilka dni wolnego, sięgnęłam więc po „Diunę” Franka Herberta. Chcąc zaprzeczyć opinii, że „klasyka to książki, którymi się wszyscy zachwycają, ale nikt nie czyta”. Jak pewnie większość, kojarzyłam uniwersum „Diuny” przede wszystkim z czerwiami pustyni. Trochę ich tu jest, faktycznie, i odgrywają dość ważną rolę w wydarzeniach dziejących się na pustynnej planecie, na którą zostaje sprowadzony ród Atrydów. Maja oni objąć ją […]

Mam z tą książką pewien problem. Niby czyta się dobrze i na pierwszy rzut oka nie ma się do czego przyczepić, czytelnik się dobrze bawi. Jednak przez cały czas miałam podskórne wrażenie bliżej nieokreślonej żenady, ignorowania logiki i zmyślenia nauki. Pierwotne założenia fabularne nie są złe – czasy współczesne, ukryta cywilizacja, jej pozorny upadek, magiczne artefakty, potomek starego rodu itd. To wszystko już było, w dokładnie tej konfiguracji, więc nic nie mogło tego zepsuć. Główny […]

Tak jak uwielbiam inne książki Kossakowskiej, ta mnie totalnie rozczarowała. Mimo kunsztu pisarskiego, świat wykreowany nie był w stanie mnie mocniej zainteresować. Bo niby mamy tu wszystko, co potrzebne – post-apokaliptyczny świat, którego reguł nikt do końca nie zna albo nie uznaje; kilka tajemniczych organizacji; pomieszanie magii z technologią; oraz bohater, twardziel-samotnik o gołębim jednak sercu, który pomaga niedomagającej społecznie znajdzie. Po serii dość niefortunnych zdarzeń daje się zwerbować jednej z grup, jednocześnie doprowadzając inną […]